رئوفی افزود: روغن‌های خوراکی که به دست مصرف کننده می‌رسد عموما از دو مسیر کلی تولید داخل و وارداتی است که هر دوی آنها مورد نظارت قرار می‌گیرد.

وی افزود: مسیر اول مربوط به روغن‌هایی است که تولید داخل هستند و با پروانه بهداشتی درج شده بر آن قابل شناسایی است. مسیر دوم شامل روغن‌هایی می‌شود که به صورت وارداتی بوده و پس از آزمایشات اعمال شده بر آنها اجازه ورود به سطح عرضه می‌یابند که اینها نیز مشمول اخذ پروانه بهداشتی ورود می‌باشد و در صورت عدم دارا بودن مدارک مذکور، مسلما مورد تایید سازمان غذا و دارو قرار نمی‌گیرد.

رئوفی اظهار داشت: تجهیزات و امکاناتی که در یک واحد تولیدی چه کارگاهی که معمولا در قالب شناسه نظارت کد بهداشتی دریافت می‌کنند و یا واحدهای صنعتی بزرگ که به صورت پروانه بهداشتی می‌توانند فعالیت کنند، باید حداقل ضوابط فنی و بهداشتی را رعایت کنند. در خصوص مواد غذایی مورد استفاده طبیعتا شاخص‌هایی وجود دارد که بوسیله آنها سلامتی فراورده‌های غذایی کنترل می‌شوند.

رئیس اداره غذایی و آشامیدنی با منشاء دامی و دریایی سازمان غذا و دارو در ادامه سخنانش به موضوع روغن کشی در مغازه‌ها نیز پرداخت و تصریح کرد: قطعا واحدهای اینچنینی برای تولید روغن وجه مجوز ندارند و طبیعی است که توانایی کنترل درصد ناخالصی دانه‌های مورد استفاده را هم ندارند؛ چراکه این موضوع احتمال وجود سموم را در این فراورده افزایش می‌دهد.

رئوفی همچنین به کنترل میزان آفت کش‌های کشاورزی که در زمان انبارداری دانه‌ها، خطر ابتلا به کپک‌هایی قارچی یا سموم قارچی و در نتیجه آلودگی دانه‌های روغنی را محتمل می‌سازد، اشاره کرد.

بنابر اعلام روابط عمومی سازمان غذا و دارو، وی در تاکید مجدد بر رعایت شاخص‌های مورد نظر سازمان غذا و دارو در واحدهای تولیدی نیز گفت: پس از دریافت مستندات، آزمایشات و تاییدیه‌های لازم، اجازه استفاده از روغن کشی و تولید فراورده‌های اینچنینی صادر خواهد شد.

ثبت نظر :