نسل جوان امروزی بسیار بیشتر از همسن و سالان خودشان در دهه‌های قبل دچاراسترس هستند.با توجه به اینکه استرس یکی از دلایل اصلی ابتلا به بیماری قند ( نوع ۲)، به‌شمار می‌رود، پزشکان می‌گویند که باید از سنین جوانی علایم هشدار دهنده این بیماری را شناسایی کرد.

شناسایی نشدن درست بیماری در جوانی امر شایعی است و تا وقتی مشکل جدی نشود، جوانان نه به پزشکان مراجعه می‌کنند و نه پزشکان علایم برخی بیماری‌ها را در آنها جدی می‌گیرند.

در بیمارانی که قند خون بالایی دارند توانایی تولید انسولین از بین می‌رود یا اینکه بدن آنها در برابر انسولین مقاوم می‌شود و در نتیجه کارایی طبیعی آن از بین می‌رود.

پزشکان هفت علامت اصلی برای این بیماری بر شمرده‌اند که در صورت ادامه‌دار شدن هر کدام از آنها باید درخواست آزمایش برای اندازه گیری میزان قند خون را داد.

تکرر ادار / پر ادراری
ادرار بیش از اندازه به دلیل این است که کلیه‌ها مجبور به دفع قند اضافه بدن هستند. کلیه‌ها این قند اضافه را همراه با مواد مایع از بدن دفع می‌کنند.

تشنگی مداوم
بالا رفتن میزان گلوکز خون و در نتیجه پر ادراری باعث از دست رفتن میزان زیادی از آب بدن می‌شود که فرد را بیش از حد معمول تشنه نگاه می‌دارد.وقتی این دو عامل اول(پر ادراری و تشنگی دائم) ناگهان با هم ظاهر شوند، حتما باید به پزشک مراجعه کرد.

خستگی بیش از حد
بدن انرژی لازم برای حرکت و فعالیت را از سوخت و ساز گلوکوز بدست می آورد. علاوه بر تاثیر کم شدن آب بدن، تمام فعالیت‌های سوخت و ساز بدن تحت تاثیر قرار گرفته و انجام آن کند می‌شود که منجر به بی‌حالی و خستگی مدام فرد مبتلا به بیماری قند می‌شود.

مشکل بینایی
کم آب شدن بدن بر بینایی افراد مبتلا به بیماری قند اثر منفی دارد. این کم‌آبی کلی بدن باعث کم شدن مایع تر کننده لنز چشم می‌شود که منجر به مشکل بینایی و تمرکز می‌شود. در موارد شدید، این کم‌آبی باعث پاره شدن مویرگ‌های خونی شبکیه چشم و کوری می‌شود.

طولانی شدن زمان ترمیم زخم‌ها، بریدگی‌ها و عفونت
احتمال داده می‌شود که بروز عفونت‌های مداوم در بیماران مبتلا به بیماری قند توانایی سیستم دفاعی بدن و همچنین قدرت دوباره‌سازی سلول‌های زخمی شده را کم می کند. میزان قند خون بالا به سلول‌های بدن استرس تمام وقت وارد می‌کند.

کاهش وزن بدون تغییر در نحوه غذا خوردن یا تحرک و گرسنگی شدید
جذب قند توسط سلول‌های بدن که به علت بیماری قند کارکردشان مختل شده است، باعث می‌شود که فرد مبتلا به این بیماری همیشه احساس گرسنگی کند. از سوی دیگر، دفع مدام آب و کالری از بدن باعث می‌شود که کالری جذب شده مدت زیادی در بدن باقی نماند. بنابراین افراد مبتلا به بیماری قند همیشه گرسنه‌اند، اما لزوما اضافه وزن ندارند، بلکه با کاهش وزن هم مواجه می‌شوند.

بی‌حسی و مور مور شدن بیش از حد اندام بدن
از آنجایی که بیماری قند به طور مستقیم بر سیستم گردش خون بدن تاثیر دارد، باعث ایجاد آسیب‌های جدی به سیستم عصبی بدن می‌شود. این آسیب‌ها منجر به بی حسی دست‌ها و پاها می‌شود. به همین دلیل است که برخی افراد مبتلا به بیماری قند مجبور به قطع اعضای بدن می‌شوند./الف