دویچه‌وله نوشت: بیست سال از حرکت اولین اتوبوس «کاروان زنان» از شهر مادرید، پایتخت اسپانیا به سوی روستاها می‌گذرد. زنان مجردی که به امید آشنایی با مردی کشاورز سوار این اتوبوس می‌شوند. اما ماجرا چیست و چرا چنین اتوبوسی سازماندهی شده است؟

اسپانیا در دهه‌های گذشته با پدیده مهاجرت جوانان و خالی شدن روستاها از سکنه روبرو بوده است. 15 درصد از هشت هزار و 117 روستای اسپانیا در حال حاضر کمتر از صد نفر جمعیت دارند. سه هزار روستا کاملا خالی از سکنه شده‌اند و هیچ‌کس در آن‌ها زندگی نمی‌کند.

بیست سال پیش مانوئل گوتزالو، برای مقابله با روند خالی شدن روستاها از سکنه پروژه‌ای را آغاز کرد. او با مردان و زنان مجرد و تنهایی که تمایل به آشنایی و احتمالا ازدواج داشتند تماس گرفت و اتوبوسی را سازماندهی کرد.

در ماه‌های گذشته نمایندگان محلی حزب چپ «پودموس» با انتقاد از این «روش همسریابی» حتی برای ممنوع کردن آن تلاش کردند که بی‌نتیجه ماند.

اغلب زنانی که با اتوبوس «کاروان زنان» راهی روستاها می‌شوند، بطور متوسط بین 30 تا 55 سال دارند و به دنبال شریک زندگی هستند.

مانوئل گوتزالو که همراه با همسرش اتوبوس کاروان زنان را سازماندهی می‌کند، دلیل بروز ناگهانی این انتقادات را نمی‌فهمد و می‌گوید: در 20 سال گذشته هیچ مشکلی نداشتیم.

منتقدان، اتوبوس زنان را برنامه‌ای برای عیاشی و خوش‌گذرانی مردان، استفاده ابزاری از زنان و تجاری کردن بدن زنان می‌نامند و موافقان نیز به آن همسریابی و راهی برای مقابله با خالی شدن روستاها از سکنه می‌گویند.

برخی نیز سؤال می‌کنند: «چرا اتوبوسی برای ارائه مردان وجود ندارد؟» این‌روزها چینن نظرهایی به بحث‌های داغ در اسپانیا دامن زده است.