پرسپولیس اف سی: داستان تحریم برنامه 90 توسط هواداران استقلال، حالا جدی‌تر از هر زمان دیگری ادامه دارد. دوشنبه شب کاپیتان استقلال بعد از مدت‌ها دعوت عادل فردوسی‌پور را قبول کرد و روبه‌روی مجری برنامه 90 نشست. او در بخشی از سخنانش به صراحت پیغام ناخشنودی برخی از هواداران استقلال از عادل را به اطلاع وی رساند. او گفت آنها فردوسی‌پور را یک مجری پرسپولیسی می‌شناسند که بیشتر درصدد تامین منافع سرخپوشان است این البته قصه تازه‌ای نیست. از زمانی که فرهاد مجیدی در برنامه 90 از قول پدر عادل گفت که او در کودکی برای تشویق پرسپولیس‌ به استادیوم می‌رفته، این هجمه‌ها علیه فردوسی‌پور آغاز شد و کار را به جایی رساند که حالا خیلی از استقلالی‌ها می‌گویند 90 نگاه نمی‌کنند.

در باب این ادعای بحث‌برانگیز چند نکته را باید مطرح کرد. نخست آن‌که طبیعتا هرکس که به طور جدی وارد حوزه فوتبال می‌شود در دوران کودکی‌اش هوادار یک تیم خاص بوده است. همان‌طور که علیرضا فغانی با جایگاه ممتاز فعلی‌اش بدون رودربایستی اعتراف می‌کند در کودکی پرسپولیسی‌ بوده، این حق برای مجری برنامه 90 هم محفوظ است که در دوره‌ای پیرو تمایلات رنگی‌اش بوده باشد. در این میان تنها وظیفه‌ای که به عهده فردوسی‌پور قرار دارد، حفظ بی‌طرفی هنگام تولید برنامه است، همان‌طور که درمورد فغانی هم حفظ بی‌طرفی هنگام قضاوت یک «تکلیف» محسوب می‌شود. نگاهی به رویکرد 90 در 17 سال گذشته به وضوح نشان می‌دهد عادل همه تلاشش را کرده تا از غش کردن به سمت یک رنگ خاص بپرهیزد. حالا بی‌انصافی است که او را بدون دلایل محکمه‌پسند بکوبیم و تحت فشارش قرار بدهیم.

نکته بعدی به تردیدهای جدی درمورد اصالت همین «تحریم» کذایی مربوط می‌شود. استقلالی‌ها می‌گویند اگر گزینه‌های رقیب در نظرسنجی 90 به راحتی حائز آرای بالاتر می‌شوند، دلیلش تحریم این برنامه توسط آنهاست. در این صورت باید پرسید چرا جمعیت هواداران پرسپولیس‌ روی سکوها بیشتر از استقلالی‌هاست؟ مگر نه این‌که آبی‌پوشان در حال حاضر در صدر جدول رده‌بندی قرار دارند؛ پس چرا آن‌قدر برای این تیم تماشاگران کمی به ورزشگاه می‌روند که یکی مثل سیروس دین‌محمدی ناچار می‌شود به طعنه بگوید: «مگر استقلال هوادار هم دارد که به آنها جام هدیه بدهیم؟!» به نظر می‌رسد به جای این قبیل فرافکنی‌ها، استقلالی‌ها باید به خودشان بیایند و بدون تخریب یکی از معدود برنامه‌های قابل‌قبول صدا و سیما به معنای واقعی کلمه از تیم‌شان حمایت کنند.

در نهایت بی‌انصافی است اگر این نکته را ذکر نکنیم که عادل در پنج سال گذشته با طراحی سوالی درمورد میزان رضایتمندی مخاطبان از 90 در برنامه پایانی هر سال، خودش و برنامه‌اش را در معرض قضاوت عمومی قرار می‌دهد. اگر واقعا جماعتی تصور می‌کنند که این برنامه از مسیر حق و حقیقت منحرف شده، می‌توانند با استفاده از همین فرصت رای مخالف‌شان را برای 90 بفرستند و پیام‌شان را به گوش مسوولان سازمان برسانند. در پنج سال گذشته و حتی پارسال که فرهاد مجیدی روی آنتن آن حرف‌ها را درمورد پرسپولیسی‌ بودن عادل زد، هرگز حجم آرای مخالف با 90 به بیش از هفت درصد نرسید. اگر واقعا اعتراضی در کار است، به جای این قبیل غرولندهای مجازی می‌توان با چنین شیوه متمدنانه‌ای آن را علنی کرد. امیدواریم استقلالی‌ها این بار در برنامه آخر سال این فرصت را از دست ندهند وگرنه دیگر کسی حوصله گوش دادن به این قبیل انتقادهای عجیب و سست‌پایه را نخواهد داشت.

منبع: روزنامه گل