عقیق: بی شک از جمله امور سرنوشت ساز در جامعه مسلمین، حفظ وحدت می باشد. وحدت عامل مهم حرکت ‏بخش براى انقلاب‏ها بوده و انسان‏ها را در گذر پیشرفت ‏به سوى پیروزیها، از دست اندازها و گردنه‏ هاى صعب العبور، عبور می دهد، به ناتوانیها توان بخشیده و دشواریها را آسان میکند و ناممکن‏ ها را ممکن می سازد. بر این اساس ائمه اطهار (علیم السلام)، بر این مهم تاکیدی ویژه داشته اند. از این رو حضرت محمد (ص) می فرمایند: الْجَمَاعَهُ رَحْمَهٌ وَالْفُرْقَهُ عَذَابٌ؛ جماعت )وحدت)، مایه رحمت و تفرقه موجب عذاب است و در جایی دیگر فرموده اند: ما اختلفت أمّهٌ قطُّ بعد نبیّها إلاّ ظَهَر أهلُ باطلها على أهل حقّها؛ هیچ امتی پس از پیامبرشان، اختلاف نکردند مگر آنکه گروه باطل بر حق گرایان چیره شدند.
در این راستا جانشین بر حق نبی مکرم اسلام، امیرالمومنین علی (ع) بیان داشته اند: پس بنگرید به آخر کار قوم بنی اسرائیل، آن هنگام که بین آنها تفرقه افتاد (عدم وحدت) و مهربانی و الفت ها بهم خورد و سخن ها و دل ها مختلف و گروه گروه شدند و بجان هم افتادند و پراکنده گشتند و با هم جنگیدند. پس خداوند، لباس عزت را از تن آنها برکند و فراوانی نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقی مانده، سرگذشت آنان است تا مایه عبرتِ عبرت گیرندگان باشد.
همچنین حضرت محمد (ص) می فرمایند: مَن فارق الجَماعه شبرًا فَقَد خَلَع رِبْقَهَ الإسلام من عنقه؛ هر کس یک وجب از جامعه «مسلمین» دور شود خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند. نیز فرموده اند: مَن فارق الجَماعه ماتَ مَیتَه جاهلیه؛ هر کس از گروه «مسلمانان» جدا شود بر مرگ جاهلیت بمیرد.
علاوه بر این امام علی (ع) اشاره داشته اند: فَإِنَّ یَدَ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَهِ وَ إِیَّاکُمْ وَ الْفُرْقَهَ فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّیْطَانِ کَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ؛ دست خدا بر سر جماعت است، از تفرقه بپرهیزید، زیرا شخص تکرو، شکار شیطان است همانگونه که گوسفند تکرو، طعمه گرگ است. نیز اشاره داشته اند: ألْخِلافُ یَهْدِمُ الرَّأْیَ؛ اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می ریزد.