علی بابایی، یکی از مجریان این طرح در گفت و گو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گفت: هرچند امروزه ضد عفونی کننده هایی مانند بتادین کارآیی زیادی دارند اما به طور کامل نمی توانند محل زخم را ضد عفونی کنند. جای زخم ناشی از جراحت ها نیز پس از استفاده از بتادین 2-3 سال باقی می ماند و باعث طولانی تر شدن زمان بهبود زخم می شود. الکل نیز محصولی فرار و اشتعال پذیر است و استفاده از آن باعث خشکی پوست می شود. جورات های نانو نیز به عنوان محصولی تجاری برای ضد عفونی نگه داشتن پا استفاده می شود اما متاسفانه نانو مواد موجود در این محصول باعث ایجاد حساسیت های پوستی می شود. نانو مواد آنتی باکتریال می تواند این مشکل ها را برای همیشه خاتمه دهد.

وی افزود: ساخت این نانو کامپوزیت ها می تواند در محفاظت انسان نقش به سزایی داشته باشد؛ مواد آنتی باکتریال به محض تماس با باکتری در الزامات حیاتی این موجودها اختلال ایجاد می کند و باعث نابودی آنها می شود؛ باکتری ها موجودهای ذره بینی هستند که پوشش بیرونی نسبتا ضخیم و ساختاری ساده ای دارند. باکتری ها از عوامل بیماری زا بوده و بسیاری از آن برای بدن ما تهدید به حساب می آیند. ما در این طرح با استفاده از سدیم بودر هیبرید و نقره نیترات و حل کردن کامپوزیت پلی ونیل استات موفق به سنتز نانو ذرات نقره شدیم؛ این محلول می تواند به عنوان چسب زخم یا ماده کامپوزیتی آنتی باکتریال استفاده شود.

لازم به ذکر است این طرح توسط حمید رضا فداکار، محمد امین نجات بخش وعلی بابایی انجام شده است