به نقل ازروزنامه ایران ورزشی، جاده شاندیز به سمت شهرک صنعتی به سبب عرض نسبتا مناسبی که دارد ترافیک آنچنانی برای مراجعه‌کننده‌ها به ورزشگاه ثامن مشهد ایجاد نمی‌کند. به راحتی می‌توانی از داخل شهر مشهد به این جاده وارد شوی و مسیر را طی کنی. جاده نسبتا شیکی هم هست که ظاهرا کار دست همان غول‌های اقتصادی است که مشغول ساختن سازه زیبای شهر جدید پدیده هستند اما کافی است سر خودرو را کج کنی به سمت جاده شهرک صنعتی. مسیری که بیشتر محل تاخت و تاز خودروهای سنگین است. ورودی جاده شاندیز به شهرک صنعتی را آنقدر تنگ و کم عرض گرفته‌اند که دقایق طولانی باید در این مسیر متوقف بمانی و بنزین بسوزانی. سال‌ها است چنین وضعیتی در مدخل ورودی این جاده مشاهده می‌شود به طوری که تماشاگران بازی‌های مهم مشهد به سختی می‌توانند خود را وارد این جاده کنند. خدا می‌داند طی این پانزده سالی که ورزشگاه ثامن افتتاح شده خودروهایی که قصد ورود به مجموعه را داشته‌اند چقدر سرمایه‌های ملی را به دلیل ترافیک بی‌حد و حصر سوزانده‌اند. به یاد می‌آوریم وقتی عوارضی قدیم تهران به سوی کرج به دلیل هجوم خودروها و سوختن بیش از حد بنزین در این نقطه آسیب‌رسان اعلام شد، بلافاصله شهرداری تهران اقدام به جمع‌آوری عوارضی کرد به این دلیل که پول دریافتی از خودروها برای ورود به اتوبان تهران- کرج در مقابل سوختی که به هنگام ترافیک مصرف می‌شد بسیار ناچیز بود به همین دلیل عوارضی را جمع کردند تا سرمایه‌های ملی در این نقطه از بین نرود. درست در شرق ایران و شهر مشهد که به لحاظ امکانات و مهندسی با پایتخت برابری می‌کند همین اتفاقات حین ورود خودروها به جاده صنعتی رخ می‌دهد اما نه شهرداری اقدامی اساسی در این راستا انجام می‌دهد و نه دیگر ارگان‌های مربوطه.
در عین حال وقتی فضای کافی برای عریض شدن جاده را مشاهده می‌کنی بیشتر به این باور می‌رسی که انگار معطلی بیش از حد و بی‌دلیل عاشقان ورزش و هدر رفتن این همه سوخت به دلیل ترافیک سنگین برای برخی مسوولان اهمیتی ندارد یا اگر هم دارد چندان مهم نبوده که در همه این سال‌ها فکری به حال بهبود مسیر منتهی تا ورزشگاه انجام دهند. بماند که خود ورزشگاه نیز که قرار بود با سالن‌های پی در پی به یک دهکده بزرگ ورزشی در مشهد بدل شود تا شاید حتی میزبان مسابقات بزرگ آسیایی و جهانی شود بسیاری از پروژه‌های آن به حالت نیمه‌کاره رها شده و در سال‌های اخیر تنها هدف اقدام‌هایی در راستای حفظ ورزشگاه فوتبال بوده است در حالی که ثامن ظرفیت‌های عظیمی را با هزاران هکتار زمین خالی بدون استفاده دارد. شگفتی درست در همین نقطه است که چرا مسوولان با وجود در اختیار داشتن فضای کافی برای عریض کردن جاده اقدامی نکرده‌اند و چه لزومی دارد که مسیرهای ورودی اینقدر تنگ تعبیه شود.  این وضعیت را در حالی شاهدیم که غالب ورزشگاه‌های بزرگ اروپا در دل شهر قرار دارند اما برنامه‌ریزی به حدی حرفه‌ای است و مسیرها به قدری آینده‌نگرانه ساخته شده که کمتر شاهد گره‌های ترافیکی شدید هستیم و ورود و خروج با سهولت انجام می‌شود اما با اینکه اغلب ورزشگاه‌های کشورمان خارج از محدوده شهری قرار دارند باز هم چنین مشکلاتی ایجاد می‌شود که باید راهکاری اساسی اندیشید و در پی اشکالات بود و به پاسخ این سوال رسید که با وجود در اختیار داشتن فضای کافی چرا همچنان ترافیک ایجاد می‌شود.