ایلام-خبرگزاری بین المللی کردپرس:اردیبهشت‌ماه سال 65 که مصادف با ماه مبارک رمضان بود دشمن با استفاده از توان زر‌هی و امکانات و یگان‌هایی که در اختیار داشت، استراتژیکی را تحت عنوان دفاع متحرک اتخاذ کرد و نهایتاً در چند جبهه‌، هم در جنوب و هم در شمال غرب و جبهه میانی اقدام به چند عملیات کرد و موفق شد مهران را به اشغال خود دربیاورد. ایران با استراتژِی منسجم و ضربتی به مقابله با این اشغال برخواست و مهران در سال 10 تیرماه 1365 در عملیات کربلای 1 آزاد شد.

خبرگزاری کردپرس به مناسبت این حماسه بزرگ به سراغ یکی از رزمندگان ایلامد حاضر در این عملیات به نام جابر تلخند رفته و گفتگویی با وی انجام داده که در پی می آید:
در سالهای گذشته روایتهای گوناگونی را از نحوه آزادسازی مهران شنیده ایم، شما بگویید مهران چطور آزاد شد؟
مهران را واقعاً خدا آزاد کرد. کشورهای زیادی با تجهیزات و نفرات کامل از دولت صدام حمایت می کردند. در یک جنگ نابرابری بودیم که به خاطر تجهیزات محدود ما، مهران یکی از شهرهایی شده بود که عراق در آن جولان می داد و ما نزدیک به شش هزار شهید در مهران تقدیم کردیم که آمار تکان دهنده است یعنی شما نمیتوانید خانواده ای را پیدا بکنید که داغدار نباشد اما ما با تجهیزات کم و نفرات محدود خاکامان را پس گرفتیم.
از اتفاقات منتج به آزاد سازی چه در خاطرتان مانده است؟
بنده به خاطر دارم که جریان آزاد سازی مهران از بعد سیاسی و نظامی مورد توجه قرار گرفت چرا که صدام تاکتیک ویژه ای که اسمش را استراتژی دفاع متحرک گذاشت، در پیش گرفت و نیروی زمینی قدرتمندی وارد میدان شد و مهران را اشغال کرد. بنده دقیقاً به خاطر دارم که چقدر همه یک هو با هم متحد شدند، نیروهای سپاهی، ارتشی و مردم همه یکی شده بودند که بتوانند جلوی این تهاجم که حتی ارتفاعات اصلی مثل قلاویزان را تصرف کرده بودند را بگیرند.
یعنی مهران کاملاً اشغال شده بود؟
بله این‌طور می توان گفت چرا که از این منطقه عملیاتی از جنوب به ارتفاعات قلاویزان، از شمال به ارتفاعات نمه کلان کوچک، از غرب به امتداد غربی ارتفاعات قلاویزان و پاسگاه مرزی بهران‌آباد و از شرق به جاده مهران – دهلران منتهی می‌شد. یک حجم گسترده و در مدت زمان کوتاه از طرف دشمن ما را احاطه کرد مین گذاری های گسترده و کمین هایی ایجاد کرده بودند که انگار سالها در مهران مستقر بوده اند. مین گذاری هایی که هنوز هم که هنوز است جان هم شهریان ما را می گیرند چرا که خنثی کردن این حجم عظیم از مین گذاری نیاز به صرف هزینه گزاف، نیروی انسانی کارکشته و زمان زیادی دارد.

خاطره ای از عملیات دارید؟
خاطره ی تلخ که زیاد داریم. به خاطر دارم که این عملیات در سطح کشوری انجام شد و دوستان رزمنده ی زیادی از خارج از استان به مهران آمده بودند و کل طول عملیات 6 شبانه روز طول کشید که در این شش شبانه روز اتفاقات در سطح درک سلول های عصبی یک انسان نبود چرا که ما با جانمان می جنگیدم آن هم در مقابل آن همه تجهیزات و نفرات دشمن.
چه از دست دادید؟
برادرم را از دست دادم”اشک در چشمانش حلقه می بندد”. برادرم “شهید اگال تلخند” چوپان بود که گوسفند ها را تا دم مرز برای چرا برده بود و با یک اکیپ گشت عراقی برخورد کرد که او را به جرم جاسوسی گرفته و زنده زنده پوستش را از بدنش جدا کردند. بنده خودم با دست خودم{هق هق گریه می کند} او را دوش گرفتم و به مهران برگرداندم.
چه بدست آوردید؟
آدم وقتی برای اعتقادش کاری انجام بدهد هر چه که از دست بدهد هر چقدر ارزشمند، می گوید برای اعتقادم از دست داده ام. شهادت برادر و دوستان و حتی یک هم وطن بهایی بود که ما برای بدست اوردن مهران داده ایم.
صحبت پایانی اگر هست بفرمایید.
هیچ فقط اینکه ما مدیونیم. مدیون خون شهیدانمان هستیم و حداقل کار ما پاسداری از خون آنهاست.