به گزارش تابان تربت؛ گزافه نیست اگر بگوئیم زندگی بخش مهمی از مردم دیار خراسان بویژه مردمان سخت کوش تربت حیدریه و زاوه و خواف و رشتخوار و بسیاری از مناطق دیگر به زعفران و تاثیر مستقیم و غیر مستقیم ان بر اقتصاد و زندگی آنها به شدت گره خورده است.

از روزی که پیاز را از دل خاک در آورده و دوباره در سوز گرمای تابستان در دل خاکی دیگر نهان می کنند، تا آب را به سختی بر پای آن جاری و تا آنگاه که از سحرگاهان در سوز سرمای پاییزی یکدانه یکدانه می چیند و چشم امید کشاورز به روزی است که برای گذران زندگی در این وانفسای اقتصادی و معیشتی آن را به بهایی دلنشینی در ترازوی خریدار نهاده و با لبخندی زعفرانی از محل دست رنج خود، بهای خوبی برای این مشقت های چند ماهه و چند ساله دریافت کند.

اما متاسفانه غافل از آنی است که عدم برنامه ریزی های لازم از طرف کسانی که مسئولیت ذاتی و حمایتی از او را داشته و دارند زحمات را بر باد داده و تمام خستگی های او را دوچندان بر دوشش نهاده و امیدوار به روزی دیگر و سالی بهتر، دستی خالی تر از همیشه راهی خانه اش می کند.

امروز در فضای مجازی و بحثهای پیرامون زعفران ویس ها، نقدها، دلسوزی ها و گاها سخنان تند از ناحیه همگان، همه از اهمیت این محصول استراتژیک منطقه و آثار اقتصادی آن می گوید و بر کسی این مهم پوشیده نیست که همه از سر صدق و از سر دلسوزی است که دست به نقد شده و به دنبال رفع آلام صاحب اصلی زعفران یعنی کشاورز هستند.

در این بین جالب است تیغ تیز انتقادات چه در گذشته و چه حال به سوی نمایندگان مجلس بوده و هست هر چند آنها با قول و وعده ها و رابطه نزدیک اجتماعی با بدنه مردم و کشاورز و توقعات به جای مردم نقش مهم و اثرگذاری بر فرآیند زعفران و صنعت آن از جمله بهای زعفران دارند و این مهم در سالهای اخیر از سیاست خرید توافقی در دوران دکتر باستانی نماینده قبل تا سیاست اخیر شورای ملی زعفران در سایه تلاش دکتر زنگنه نماینده فعلی تربت حیدریه و بیان جناب رحیمی نماینده تربت جام همگی بیانگر نگرانی نمایندگان مردم برای این محصول و دست رنج کشاورزان این دیار بوده و هست.

اما سوال اساسی و مهم اینجاست که فارغ از درستی یا نادرستی گفته ها و عملکرد های نمایندگان، دولتی ها کجای این قضیه هستند، وزارت جهاد کشاورزی، تعاون روستایی، نهادهای نظارتی و مسئولین دولتی که امروز هیچ نقدی برایشان و هیچ حرفی از جانبشان نیست کجای زعفران هستند؟

باید بررسی شود که متولیان اصلی یعنی وزارت جهاد چه برنامه ای در طول سالها کشت این محصول ارز آور برای کشور داشته و دارند؟

چقدر خوب کسی به دولتمردان بعنوان متولیان اصلی نقدی ندارد و چقدر خوب بدون پاسخگویی مانده‌ و می مانند.

نویسنده/علی امانی
انتهای پیام/