به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تابان تربت»؛ در روزهای پایانی ماه صفر، جاده‌های منتهی به مشهدالرضا میزبان خیل عظیم زائرانی است که با پای پیاده و دلی مالامال از عشق، خود را به بارگاه هشتمین امام می‌رسانند، در این مسیر، میقات‌ها و موکب‌های مردمی، جلوه‌هایی از ایثار و مهمان‌نوازی را به نمایش می‌گذارند.

روحانی‌ترین سفر؛ پیاده‌روی به سوی آقا  

پیاده‌روی به سمت حرم امام رضا(علیه‌السلام) تنها یک سفر جسمانی نیست، بلکه سفری روحانی و معنوی است، زائران با هر قدم، بار سنگین دل‌هایشان را سبک می‌کنند و با ذکر «یا علی‌بن‌موسی‌الرضا» خود را به حریم امن آقا می‌رسانند.

این مسیر، درس‌هایی از صبر، مقاومت و ایثار را در خود دارد؛ درس‌هایی که هر زائری با گوشت و پوست خود آن را تجربه می‌کند.

چه زیباست که در این مسیر، نه‌تنها زائران، بلکه مردم محلی نیز با تمام وجود در خدمت‌رسانی سهیم می‌شوند. از پیرزن‌های روستایی که با دست‌های لرزان، شربت نذری تعارف می‌کنند تا جوانانی که دوشادوش زائران، بار راه را سبک می‌کنند، همه و همه نشان‌دهنده فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی هستند. اینجا، خدمت‌رسانی یک وظیفه نیست، بلکه یک افتخار است.

حمام سنتی منظر؛ استراحتی به سبک قدیم برای زائران خسته‌‌پا

در دهستان منظر، مهمان‌نوازی تنها به چای داغ و نان تازه محدود نمی‌شود! اینجا دو باب حمام سنتی و عمومی، شبانه‌روز پذیرای زائران امام رضا(علیه‌السلام) است تا خستگی راه را از تنشان بشویند. اهالی روستا هم با باز کردن درهای خانه‌هایشان، گرمی دلشان را به زائران هدیه می‌دهند.

در یک کیلومتری تربت‌حیدریه، روستای منظر با آغوشی باز پذیرای زائران امام مهربانی‌هاست. از حمام‌های سنتی که تا پاسی از شب روشن است تا خانه‌هایی که بی‌چشم‌داشت به روی زائران باز می‌شود، اینجا همه‌چیز بوی مهمان‌نوازی می‌دهد.

جلگه رخ؛ بهشت زائران پیاده در مسیر رضوی

در قلب خراسان رضوی، روستاهای جلگه رخ با آغوشی باز پذیرای خیل عاشقان ثامن الحجج(علیه‌السلام) هستند! اینجا جایی است که بوی نذری‌های داغ با عطر معنویت درهم می‌آمیزد.

روستاهای حشمت‌آباد، اسدآباد و سرهنگ در جلگه رخ تبدیل به مهمان‌سرایی روحانی شده‌اند! زائران پیاده معمولاً هنگام اذان ظهر و مغرب در این مکان توقف می‌کنند تا هم استراحتی کوتاه داشته باشند و هم از پذیرایی گرم مردم محلی بهره‌مند شوند.

سرآشپز محلی می‌گوید: هر سال با شروع دهه پایانی صفر، روستاهای ما میزبان هزاران زائر می‌شود. امروز برای ۹۰۰ زائر پیاده غذا پختیم که در حسینیه و خانه‌های مردم توزیع می‌شود.

مردم این منطقه با وجود امکانات محدود، با تمام وجود از زائران امام رضا(علیه‌السلام) پذیرایی می‌کنند.

میقات الرضا؛ استراحتگاه آخر قبل از وصال  

همزمان با غروب آفتاب، زائران پیاده ثامن الحجج تلاش می‌کنند خود را به «میقات الرضا» برسانند تا شب را در این مکان به استراحت بپردازند و با طلوع خورشید، آخرین گام‌های مسیر عشق را به سوی حرم مطهر بردارند.

این استراحتگاه، حکم آخرین منزلگاه روحانی را دارد، جایی که خستگی راه در سایه‌ی یاد امام رضا(علیه‌السلام) از تن زائران به در می‌شود. فردا، حال و هوای تپه سلام و ورودی مشهدالرضا روایتی شنیدنی خواهد بود از اشتیاقی که پایان راه را جشن می‌گیرد.

آخرین گام‌ها؛ وقتی مشهدالرضا در دوردست می‌درخشد  

هیچ لحظه‌ای به اندازه دقایقی که زائران از دور، گنبد طلایی حرم را می‌بینند، به یادماندنی نیست. اشک‌های شوق، دعاهای آرام و لب‌های لرزانی که ذکر می‌گویند، همه حکایت از رسیدن به مقصد دارد. اینجاست که خستگی راه، جای خود را به شور وصال می‌دهد و هر زائری با خود عهد می‌بندد که بار دیگر، این سفر پربرکت را تکرار کند.

مسیر پیاده‌روی به مشهدالرضا(ع)، تنها یک راه نیست، بلکه دانشگاهی از عشق و ایثار است. در این مسیر، هر قدم یک دعاست، هر استراحتگاه یک درس و هر موکب، جلوه‌ای از مهر بی‌پایان مردمی است که عاشقانه خدمت می‌کنند.

در این روزهای پربرکت، هر گوشه از مسیر رضوی روایتی از عشق و ایثار است. زائران با پای پیاده می‌آیند و مردم با دل‌های بزرگ میزبانی می‌کنند؛ گویی همه در این مسیر، «خادم الرضا» هستند.

انتهای یادداشت/

حمید حلاج