حسین رضایی عضو هیئت علمی دانشگاه در گفتگو با خبرنگار تابان تربت؛ اظهار کرد: به طور کلی نمی شود منکر اثرات مخرب تشعشعات اللکترو مغناطیسی شد اما این تشعشعات باعث برکاتی هم است، از جمله ارتباطاتی که بین انسانها در عصر حاضر شکل گرفته و در گذشته وجود همین امکانات جزء آمال و آرزوهای بشر بوده است.

وی تصریح کرد: حالا به هر شکل این تشعشعات شکل گرفته و تبعات خود را دارد و به صورت ملموس می توانید ببیند که در دل این تشعشعات اثراتی نهفته است، مثلا در یک مایکروفر از این تشعشعات استفاده می شود و توسط آن گوشت در زمانی کوتاه پخته می شود و براحتی می توان فهمید که اثراتی دارد.

رضایی خاطر نشان کرد: تفاوتی بین پهنای باند و توان تشعشعات و بازه فرکانسی مورد استفاده وجود دارد و ماهیت همه اینها یکی است و هر کدام روی یک بافتی اثر می‌گذارند و عوارض خاص خودش را دارد.

این دانش آموخته رشته مخابرات اظهار داشت: ما اگر روی امواج صوتی آکوستیکی متمرکز شویم می بینیم که یک سنگ را در کلیه یک انسان توسط این امواج خورد می کنیم و امواج الکترو مغناطیسی هم اثرات مخربی را در محدوده فرکانسی‌ خود دارد.

اعمال نفوذ ذی نفعان برای به حاشیه بردن تحقیقات علمی سنجش خطرات در دنیا

این استاد دانشگاه خاطر نشان می کند: نه در شهرهای کشورمان ایران بلکه در کشورهای صنعتی دنیا، شرکت هایی که از کنار این صنعت، منفعت زیادی می‌برند متاسفانه با اعمال نفوذ باعث می شوند که مسیر نتایج تحقیقات علمی که منجر به محک و میزان تخریب این امواج می شود منحرف شده و این مسئله به حاشیه برده می شود.

رعایت فاصله ۱۰۰ تا ۱۵۰ متری مصالحه بین منفعت و ضرر دکل ها

دکتر رضایی دانش آموخته رشته مخابرات در پاسخ به سئوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه چه راهکاری برای کمتر ضرر دیدن از این امواج و بهره مندی از مزایای آن وجود دارد می افزاید: رعایت فاصله ۱۰۰ تا ۱۵۰ متری با دکل های مخابراتی اپراتورهای تلفن همراه در واقع می تواند مصالحه ای بین مزایا و اثرات مثبت آن و اثرات مخرب برای سلامتی انسان باشد.

طی هفته اخیر جمعی از شهروندان تربت حیدریه در پیامی های مردمی با ابراز نگرانی از دکل های در حال نصب در محله های مختلف این شهر نوشته اند: از زمانی که زمزمه نصب آنتن در چند قدمی خانه های ما شنیده شده به هر دری زدیم تا صدای ما را بشنوند و این خیال ناصواب و خطرناک را از سر دور کنند، اما هیچ فایده ای نداشت. بارها گفتیم که در این خانه ها بعضا بیمارانی زندگی می کنند که جان بی دفاعشان طاقت امواج سهمگین این آنتن ها را در چند قدمی شان ندارد، اما ظاهرا گوشی برای شنیدن نیست.

انتهای پیام/