به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تابان تربت، برخی از مردم ساده زیستی بر اساس سبک زندکی اسلامی را ریاضت می دانند و بریز و بپاش های مکرر و تغییر دکوراسیون صفر تا صد درصدی منزل خود را در راستای رفاه و آسایشی معنا می کنند که شاید آرامش را از آنان صلب کرده است.

یکی از عوامل مهم و اساسی این تجملگرایی مسابقه تشریفاتی یا همان چشم و هم چشمی ها است که سرپرستان خانواده را به ناچار در برابر کار انجام شده قرار داده و با زیر بار رفتن تسهیلات سود آور بانکی و یا خرید اجناس خارجی گرانقیمت قسطی، آنان را از مسیر اصلی زندگی دور می کند.

در این آشفته بازار جامعه، سرپرستان خانواده جدای از اینکه به فکر ارتزاق و معیشت خود هستند باید در تربیت فرزندان خود بیشتر تامل و دقت کنند تا در آینده نسلی کارآمد، سالم و متعهد تحویل جامعه بدهند.

اما اینگونه نیست چرا که خود این اشخاص روایت می کنند که از صبح تا شب تلاش می کنیم تا ضمن فراهم کردن معیشت اولیه زندگی، اقساط بانکی عقب نماند و دیگر وقتی برای تربیت فرزندان یا با خانواده بودن نمی ماند.

کسی در جامعه اسلامی مخالف فراهم کردن امکانات خوب برای خانواده نیست اما تجمل گرایی و مسابقه تشریفاتی در خانواده ها بجائی رسیده که عرصه را به سرپرستان خانواده تنگ کرده و همیشه نالان اقساط بانکی و تورم هستند.

در چند سال قبل تجمل گرایی و رفاه طلبی را در کلانشهرها معنا می کردند اما امروز این آفت روستاهای مختلف کشور را در بر گرفته و بسیاری از جوانان بجای اینکه به فکرکار تولیدی و کشاورزی و دانش بنیان و تولید ثروت و ایجاد اشتغال پایدار در روستای خود باشند، اندیشه پشت میز نشینی و کار دولتی را در سر می پرورانند.

فرزند کمتر و آسایش بهتر، سخن و تفکرغلطی که در یک دهه از انقلاب حتی تا پشت جعبه های شیرینی و در معابر مختلف شهر تبلیغ می شد و مردم به گمان اینکه اگر فرزند کمتری داشته باشند می توانند رفاه و آسایش بیشتری را برای زندگی خود و فرزندانشان رقم بزنند.

امروز این تفکر کشور را تهدید می کند و بسیاری از کارشناسان معتقدند که تا 30 سال اینده جامعه ایرانی میانسال و پیر خواهد بود.

با کمی تامل در سبک زندگی اسلامی بخوبی در می یابیم که ترویج این نوع زندگی در جامعه ضمن فراهم کردن آسایش نسبی و مطلوب برای خانواده ها، آرامشی را بهمراه دارد که دیگردغدغه ای در خصوص مسابقه تشریفاتی برای سرپرستان خانواده ها نخواهد گذاشت.

امروز بسیاری از خانواده های ایرانی می توانند بجای تجملگرایی صرف در زندگی به فکر همسایگان و برادران دینی خود باشند چرا که رفع نیاز محرومان و مستضعفان جامعه توسط مردم صورت می گیرد و این مسئولیت تنها به دوش حکومت و دولتها نیست.

انتهای پیام/